Ludwik Bernacki urodził się 12 czerwca 1882 roku w Jaworowie. Był dyrektorem Ossolineum przez cały okres II Rzeczypospolitej. Zmarł nagle 19 września 1939 roku – w dniu wejścia Sowietów do Lwowa – na zawał serca wywołały przez stres i przemęczenie. Dyrektor poprzednie dwa dni i dwie noce znosił z pracownikami najcenniejsze zbiory Ossolineum do piwnic. Nie pochowano go w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Łyczakowskim, ale w ogrodach Ossolineum obok gmachu głównego, ponieważ trwał wciąż artyleryjski ostrzał miasta. Pochówek miał być tymczasowy.
W latach 2010-2013 Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa na prośbę Ossolineum postarała się o zlokalizowanie miejsca pochówku dawnego dyrektora Zakładu Narodowego i przeniesienie jego prochów do rodzinnego grobowca. Wskazówką dla poszukiwań była mapa przygotowana odręcznie przez siostrzeńca Ludwika Bernackiego, Jana Harasymowicza. Ten uczestniczył w pochówku swojego wuja jako mały chłopiec. Mapa uwzględniała odległości od kolumnady gmachu głównego i głównej bramy wjazdowej (stojącej nadal w tym samym miejscu) do miejsca pochówku. Poszukiwano z początku metodą odwiertów, jednak mimo stałych punktów orientacyjnych – bez rezultatu. Archeologowie użyli więc georadaru i natrafili na ślad jamy grobowej – jednak bez szczątków. Te musiały zostać gdzieś przeniesione w połowie lat 60-tych, bo przez miejsce pochówku biegnie obecnie betonowy murek, który odgrodził nowoutworzony skwer od wzgórza Cytadeli. Ponieważ w latach powojennych w Związku Sowieckim bezimienne pochówki były na porządku dziennym, nie sposób dziś ustalić, gdzie znajdują się szczątki Ludwika Bernackiego. Kwerenda w lwowskim Archiwum Obwodowym również nie przyniosła rezultatów.
Wobec tego dyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Adolf Juzwenko, zdecydował się zorganizować symboliczny pochówek Ludwika Bernackiego i umieścić w rodzinnym grobowcu Bernackich urnę z garstką ziemi z miejsca pierwotnego pochówku. Na płycie nagrobka znalazła się dwujęzyczna plakietka o następującej treści:
Ludwik Bernacki zmarł 19 września 1939 r., w czasie oblężenia Lwowa, podczas ratowania zbiorów Ossolineum. Pochowany w zaginionym z czasem grobie w ogrodach Ossolineum, u podnóża Cytadeli. W 75-tą rocznicę śmierci złożono w tym grobowcu urnę z ziemią z miejsca, w którym był pochowany.
Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiu
Uroczystości symbolicznego pochówku odbyły się w 75-tą rocznicę śmierci Ludwika Bernackiego, 19 września 2014 roku, odprawił je biskup Leon Mały. Przy ich okazji złożono kwiaty również na grobach trzech innych spoczywających na Cmentarzu Łyczakowskim dyrektorów Ossolineum – Augusta Bielowskiego, Wojciecha Kętrzyńskiego i Mieczysława Gębarowicza.
